lavinia
Hücrelerime kadar hissettiğim tek şey acıydı. Kimdim! Neyi severdim, neyden hoşlanırdım ben! Karanlık bir boşluğa düşmüştüm. Bir oradan bir oraya sürüklleniyordu bedenim.
Yazmak her daim güzeldir
Kendimi hiçbir zaman ne ifade edebildim nede kendimi anlatabildim bır başkasına. Sustum suskunluğum kalbimin daha önceleri kırılmış olmasıydı. Anlatmak istediğim o kadar şey vardı ki bir türlü dile getiremiyordum. Ağzım mühürlüydü sanki. Bir yandan tekrardan incinmekten korkuyordum belkide. Tekrar hayaller kurmaktan ve o hayallerin yıkılmasından korkuyordum.
Yorumlar
Yorum Gönder